Verlatingsangst lijkt een heel beladen begrip, maar weet je dat ruim dertig tot veertig procent van de mensen wel eens worstelt met verlatingsangst? Wat is verlatingsangst nu eigenlijk en wat kun je er aan doen, zodat het niet je gehele leven beïnvloedt op een negatieve manier? Hier vind je informatie over wat verlatingsangst is, hoe je kan ontdekken dat je het daadwerkelijk hebt en een aantal tools om er mee om te gaan.

Het herkennen van verlatingsangst

Verlatingsangst gaat vaak samen met bindingsangst. Verlatingsangst kun je herkennen aan een aantal gevoelens en gedragingen. Zo kun je last hebben van verlatingsangst wanneer je eigenlijk al heel lang single door het leven gaat en je eigenlijk niemand interessant of leuk genoeg vindt. Vaak gaat het ook een rol spelen aan het begin van een relatie, of tijdens de relatie zelf. Je stort je helemaal krampachtig in de relatie, waardoor de ander het enorm benauwd kan krijgen. Anderzijds kan verlatingsangst ook een rol spelen wanneer je wel gewoon een relatie hebt, maar deze voortdurend gekenmerkt wordt door allerlei ruzies en spanningen over zaken als aandacht, wat de ander wel mag en wat die niet mag doen en jezelf wegcijferen totdat je ineens kwaad wordt omdat je tekort komt in de relatie.

De symptomen van verlatingsangst

Er zijn een aantal symptomen die steeds weer terugkomen als je verlatingsangst hebt. Zo kun je bijvoorbeeld weinig pogingen ondernemen om mensen te ontmoeten en/of beter te leren kennen. Je wilt je wel binden aan andere mensen, maar je bent altijd bang om ze weer kwijt te raken in de toekomst. Of je bent wel aan het daten en in het begin heel erg enthousiast, maar wanneer je een tijdje op weg bent, ben je eigenlijk al weer snel uitgekeken op je date en heb je er van alles op aan te merken. Anderzijds zijn mensen met verlatingsangst ook voortdurend onzeker, zoeken ze bevestiging van een partner, willen ze graag samen zijn met de ander. Wanneer ze onvoldoende tijd en aandacht krijgen voelen ze zich over het algemeen erg ongelukkig en zoeken ze voortdurend naar rare verklaringen of denken het ergste.

Wat is verlatingsangst?

Verlatingsangst heeft alles te maken met jezelf niet kunnen hechten. Je opvoeding heeft daarin een belangrijke rol gespeeld. Hoe je ouders je groot gebracht hebben, zegt veel over het plaatje dat je zelf onbewust voor ogen hebt en hoe jij zelf in een relatie zult zijn. Hebben ouders in jouw jeugd voldoende ingespeeld op jouw behoeften en gevoelens? Het zal uiteindelijk bepalend zijn voor hoe jij in de toekomst met relaties omgaat. Of dat nu in vriendschappelijke of relationele sfeer is.

Wat heb je vroeger meegekregen in je opvoeding?

Mensen die worstelen met verlatingsangst hebben in het verleden vaak moeten vechten om aandacht en liefde van hun ouders te krijgen. Mensen met verlatingsangst hebben vaak heel weinig invloed kunnen uitoefenen op hun sociale omgeving. Juist in latere relaties zal dit naar boven komen, omdat ze voortdurend zoeken naar bevestiging en aandacht van hun partner. Wanneer een partner in hun ogen hen te weinig aandacht geeft, voelen ze zich afgewezen en niet gezien. Het kan heel goed dat een broer of een zus die ongeveer dezelfde jeugd heeft doorgemaakt niet hetzelfde gedrag vertoond. Niet iedereen is hetzelfde en niet iedereen ervaart een situatie hetzelfde.

Wat kun je er aan doen om verlatingsangst op te lossen?

Verlatingsangst hoeft geen constante factor in je leven te zijn. Je kunt er veel aan doen om te voorkomen dat het je gehele leven beïnvloedt. Natuurlijk kan het soms lastig zijn en een ontspannen relatie belemmeren. Maar gelukkig zijn er diverse oplossingen!

De eerste stap naar verandering begint altijd met bewustwording. Wanneer je bepaalde systemen of denkpatronen in jezelf durft te erkennen, ben je al een heel eind op weg. Verlatingsangst kan heel sterk zijn, daarom is het belangrijk om eens te bekijken waar die angst nu precies vandaan komt. Waar ben je nu zo bang voor? Word je werkelijk afgewezen, of is dat nu meer de angst ervoor? Zelfvertrouwen kun je versterken door aan de slag te gaan om een positieve eigenwaarde te ontwikkelen. Wanneer je een stabiele en gezonde relatie durft aan te gaan met jezelf, word je minder afhankelijk van een partner, of zelfs van je ex. Blijven praten is ook heel belangrijk, net als het opdoen van positieve ervaringen!

Er zijn diverse soorten methodes die je kunnen helpen de intensiteit van verlatingsangst te doen afnemen. Wanneer je op een eerlijke manier durft te kijken naar wat je vroeger al kind gemist hebt, hoe je daardoor bepaalde overlevingsmechanismen hebt opgebouwd en hoe dat nu je leven beïnvloedt, kun je heel veel overwinnen. Je zult waarschijnlijk moeten erkennen dat ouders je niet altijd juist zijn tegemoet gekomen. Je zult moeten leren omgaan met een bepaalde leegte in jezelf en de pijn leren omarmen. Daarnaast mag je jezelf liefde geven, mild zijn in het oordeel naar jezelf toe en mag je oefenen in het aangaan van relaties met andere mensen. Juist positieve ervaringen en mensen waar je jezelf kunt zijn, die zijn van onschatbare waarde!

6 Comments

  • Posted 18/04/2015
    by Mirella

    Super Johan !! Bedankt voor dit…

    Kan ik u om persoonlijk advies vragen (via mail?) ?

    Mvg

  • Posted 13/08/2015
    by Kelly

    Mooi artikel! Mijn huidige leven wordt beheerst door (verlatings)angst en ik zou alles willen doen om hier van af te komen. Zijn er suggesties voor bepaalde therapien die hier goed bij aansluiten?

  • Posted 16/07/2016
    by jennie

    ik zit midden in een E.R.T.Therapie. Heel hartelijk bedankt voor de uitleg. Ik heb nu het gevoel dat het beestje een naam heeft gekregen. Mijn dank is groot. Ik kan hier echt wat mee.Bedankt Johan. Gr. Jennie

  • Posted 16/03/2017
    by Linda

    Heel herkenbaar stuk, eigenlijk vallen de puzzelstukjes sinds een half jaar pas echt in elkaar.
    Ik ben een vrouw van 43 jaar, 5 jaar geleden uit een relatie gekomen van 25 jaar samen. Ik ben zelf uit die relatie gestapt, heel veel moeten leren, de bodem gezien, mensen /plaatsen moeten
    loslaten. Bewuste tijd gedate, veel op mezelf geweest, heel veel gelezen, gesport.
    En nu alweer twee jaar in een hele fijne relatie, met een hele lieve man, die supergek op mij is.
    Helemaal leuk zou je denken maar ik vind mezelf heel vaak niet leuk. Moeite om hem niet te zien, moeite als hij wat voor zichzelf wil doen, moeilijk vinden dat hij zo heel gemakkelijk is in contact met anderen vrouwen / en vrouwen die blijven stalken uit zijn verleden. Moeite als hij mij niet precies ziet hoe ik dat graag wil..
    Is het angst, angst om hem te verliezen. Het bemoeilijkt onze relatie en ik zie dat ik dat doe. Het geeft moeilijke gesprekken, en hij neemt dan afstand, waardoor ik het nog moeilijker vind, en mij soms zo kwetsbaar opstel dat het over al mijn grenzen gaat. Waar is die sterke vrouw van voor deze relatie, deze relatie voelt zo goed maatvast afhankelijke obsessieve, wil ik vanaf!
    Sinds een 3 kwart jaar hulp via huisarts gevraagd, en daar ben ik sinds kort achter en zie het ook best duidelijk dat het niet de angst is die in deze relatie hoort, maar angst wat ik als klein meisje gevoeld heb, waar ik als klein meisje geknokt heb om gezien te worden, en vaak aan mijn lot werd overgelaten. Ik heb twee lieve ouders die ik zie in al hun kunnen, en mij alles hebben willen geven wat in hun zat. Ook mijn ouders hadden allebei een moeilijke jeugd, ach zo gaat de cirkel rond.
    Wat voor mij nu erg werkt is, om zeker kijken naar waar die angst vandaan komt, maar ook dat kleine meisje te zien. En ik wil daar vooral niet in blijven hangen, maar als ik aan dat kleine meisje denk dan voel ik soms al emotie. Ik weet dat die angst ook daar vandaan komt.
    Niets is blijvend in dit leven, ik heb dat allemaal mee gemaakt, de kunst is te genieten van alles om je heen en te accepteren wie je bent en van jezelf te houden en te begrijpen waarom soms dingen mij angst inboezemen, maar mocht ik al dit fijne verliezen In dit leven, dan weet ik dat grote IK het wel red! Zij red het wel!
    Ik hoop door dit stukje te schrijven ik ook weer een klein beetje anderen kan helpen!

  • Posted 04/04/2017
    by Marja

    Hallo, Ben Marja 66 jaar en tob erg sinds ik niet meer werk met verlatingsangst. Mijn moeder heeft mij verlaten nog voor ik een jaar was. Ben al opgenomen geweest,heb dagbehandeling gedaan, en nog vele andere therapieën.Mijn grootste probleem heb ik met mensen waar ik van hou. Mijn gezin,man ,vriendinnen en fam.Heb al emmers vol gehuild.Elke dag huil ik.Soms maar even, maar vaak ook hele dagen omdat ik niet kan stoppen.
    Weet niet meer wat ik moet doen om beter te worden.Weet u raad.
    In afwachting en groet Marja

Leave a comment